SUICIDE

Pagpapakamatay ang solusyon
Huwag maniwalang
kailangan mo pang mabuhay
Wala ng nagmamahal sayo
Hindi totoong
May papel ka pa sa mundo
Lahat ng bagay kaya mong tuldukan
Hindi
Ka
Nararapat na mabuhay
Makinig sa bulong ng demonyo
Huwag
Takpan ang iyong mga tenga
Kinakailangan mong
Isabit ang tali
Huwag ng
Mag hunos dili

-REVERSE POETRY

KAIBIGAN?

Kapag hindi mo na kaya
Hindi kita tutulungan
Kasinungalingan na
Yayakapin kita
Totoo ang mga sinasabe ko
Paniwalaan mo ito
Hahayaang bumigay na lamang
Hindi kita
KAIBIGAN
Ikaw ay kaaway
Huwag mong isiping
Sasamahan kita sa mga dagok ng buhay
Wala kang kakampi
Walang katotohanang
May tutulong sayo
Sa pananalasa ng bagyo ay
Mag-isa
Hindi totoong
May kasama ka
Sa problema'y
Pababayaan
Hindi kita
KAIBIGAN




--Reverse Poetry

Universe 7: Sudden Disturbance

May mga binge na gustong makarinig,
habang may mga tao namang may pandinig nga pero nagbibingi-bingihan.

May mga bulag na gustong makakita,
habang may mga tao namang may mga matang gumagana subalit nagbubulagbulagan.

May mga pilay na gustong maglakad,
habang may mga tao namang nakalalakad nga pero wala namang narating.

May mga pipe na gustong makapagsalita,
habang may mga tao namang kayang bumigkas ngunit mas pinipiling manahimik na lang.

May mga taong gustong umangat,
habang may mga tao namang hinihila sila pababa.

May mga taong mas maligaya pa habang nalulungkot at  nahihirapan ang iba.

Sila ay mga nilalang na kung tawagin ay "tao", nakatira sa tinatawag nilang"Earth", na parte ng ika-pitong sansinukob.

Talagang nakapagtataka...
sila ay kakaiba...
natatakot na ako sa kanila...
LALO NA SA MGA MAY MAHAHABANG BUHOK NA MAY BALIGTARANG LIKOD.
—Alien

Sa Isang Idlip Lang

Lumuluha ang mga mata habang ito ay itinitipa
Nagliliyab ang damdamin, 'di na mapigilan pa
Bakas ng nakaraan, ginawa kong piyesa
Para sayo ito.. aking prinsesa

Kasakit-sakit na pighati
Kalunos-lunos na pagdadalamhati
Sa kabila ng lahat ay siya pa ring nagbabakasakali
Maibalik sana ang oras, na imposible—hindi madali.

Hindi ko alintana na mangyayari iyon
Masaya pa tayo, nagkasundo pa nga sa iisang layon
Yun ang, "walang iwanan"
Pero ngayon bakit wala ka na? 'di na matunghayan

Sa isang idlip lang...
tila ako'y binusalan
'di makapagsalita...
nakitang patay na ang papakasalan.

Sa isang idlip lang...
'di ka na makamulat
habang ako naman ay hindi makapikit
hindi makapaniwala—lingid sa'kin na mayroon ka palang sakit.

Sa isang idlip lang...
nawala na ang lahat.
Akala ko pa naman ako'y mayroon pang mabubuklat...
'yun pala'y natapos ko na ang binabasang aklat.

Napakaganda ng tula sa libro mo prinsipeng nawalan ng prinsesa.
—prinsiPEN

Panda

Napakasakit kung iisipin...
yung tipong ihahagis na lang
pagkatapos mong gamitin.
Sa tingin ko naman 'di ako nagkulang,
ginawa ko ang lahat mapasaya ka lang.

Pinagsawaan mo na ako't lahat...
pero ang masakit, hindi kita inawat.
Hinayaan lang kita sa mga gusto mo,
kahit pa ito'y ikapahamak ko.

Pero alam mo yung pinakamasakit...
pagkatapos mo akong gamitin
ipahihiram mo naman ako sa tropa mo.
Subalit hindi manlang ako tumanggi...
sapagkat ipinag-utos mo.

Ilang araw ang lumipas, isinauli rin ako.
Pagdating ko meron na pala kong kapalit.
Mahilig ka kasi sa bago...
ayaw mo na sa'kin dahil napagsawaan mo na.

Sana nalalaman mo 'to,
"naghihingalo na ako ngayon",
dahil yata sa pagtataeng naranasan ko kahapon.
Don't worry 'di pa naman ako mamamatay,
kasi alam kong 'di mo na ko gagamitin
—madudumihan ang iyong kamay.

Aaminin ko na, oo isa lamang akong bayaran,
mabibili mo sa limang piso lang.
Pero sana naman pahalagahan mo ang aking buhay
nagpapakilala, bolpen na iyong pinapatay.

Isla Puting Bato

Papunta ako sa isang lugar,
na hindi ko alam—tila naliligaw.
Hindi pa ito sa'kin nabubulgar,
subalit, ako'y nahumaling sa mga natanaw.

Maraming nilalang ang tuwang-tuwa.
Ang iba'y nagpipiyesta sa pagkain, gutom na gutom.
Tila wala silang inaalalang problema—
walang nanghuhusga, naghuhukom.

Tumakbo papunta at 'di na nag-atubili,
tumapak sa ulap, wari'y lumulutang.
Naglunduan lahat ng pighati,
at nagsimulang humalakhak—na dati'y nahikbi.

Ito na yata ang tinatawag na "paraiso."
Tumutungtong ako ngayon sa langit.
Nang may dumating... hinawakan ang aking mga braso;
sabi ko "sandali lang",itinuloy ang paghithit.

"Itaas mo ang iyong mga kamay!",
ako'y kanilang pinosasan...
"Huwag niyo kong patayin!",
hiling ko sabay piglas...
Boom! laglag ako at rumatay,
at unti-unting nawala ang aking mga lakas.

Kinuha nila ako at inilayo sa paraiso,
ipinasok sa isang lugar, kasama ng ibang hinatak.
Sa paggising,  napaiyak na lamang  sa nakita ko—
ang aking pamilya na nagkawatak-watak.

Simula noon, nabuo na ang desisyon ko;
hindi na ako babalik sa isla puting bato.
Sapagkat ang tunay na langit ay ang aking pamilya...
at ito ang tunay na paraiso—ang tunay na ligaya.

Tambay

2 weeks akong tengga sa bahay, wala akong magawa... kaya naisipan ko nalang na gumawa ng blog para sa mga akdang isinusulat ko. At dito na magsisimula ang lahat...